Profesör Max Ringelmann; Bireylerin yaptıkları işte kişi sayısı arttıkça bireysel performansın giderek düşeneceğini ve kişinin kendinin görülmediğini düşünerek daha az çaba sarfedeceğine inanıyor.
Bu tezin adı ise literatürde “Sosyal Kaytarma” veya “Ringelmann Etkisi” olarak geçiyor.
Yukarıda yazan okunduğunda yanlış değerlendirilip,bir çok kişinin aklına patronları, genel müdürleri gelebilir hatta bu tezi bilmeden bile olsa savunanlar için yalaka sıfatı yapıştırılabilir.
Fakat gerçek iş yaşamına dönüp baktığımızda özellikle Akdeniz Turizminin “Çok çalışan-Kaliteli hizmet” gibi altı dolu olmayan bir yönetim mottosu karşımıza çıkıyor. Bu yaklaşım biçimi özelikle otellerde gözle görülmesi zor olan belki de hiç farketmeden büyük bir ek maliyete neden oluyor.
Ana sebeplerinden bir kaçı ise doğru insan yönetimi politika ve planlamasının olmaması, toplu ekip anlaşması ve performans izlemesi yapılmamasıdır.
Çözümü mü ? Basit. Doğru seçilmiş ve yetkisi arttırılmış, takip yeteneği yüksek, operasyonel anlamda bilgi sahibi “İnsan Kaynakları” !
Bir işin yapılabilmesi için planlamamız, ilk etapta direkt kişi sayısı üzerinden hesap yapmak değil bir çalışandan maksimum verim alarak iş görmesi için zemin hazırlayıp akabinde kişi hesabı yapmak olmalıdır.
Aksi takdirde insan yönetmek size pahalıya patlayabilir…